15.03.2013 08:02
Farið verður á slóðir Skáld-Rósu.
Hér er vísbending um hvert skal fara í ferð.
Rósa Guðmundsdóttir
( f: 23 des.1795 á Ásgerðarstöðum, Hörgárdal d:28 sept 1855 Efra-Núpi, Miðfirði )
Var íslensk skáldkona og ljósmóðir.
Ýmsar vísur hennar urðu fljótt þjóðkunnar og eru enn alþekktar.
Rósa er þó ekki síður þekkt fyrir ástarmál sín og viðburðaríkt líf sitt.
Árið 1824 flutti Rósa að Vatnsenda í vesturhópi og 1835 hélt Rósa til Reykjavíkur að
nema ljósmóðurfræði hjá landlækni. 1836 þá fertug að aldri vann hún ljósmóðureið sinn. Árið 1838 flutti Rósa til Ólafsvíkur og stundaði þar ljósmóðurstörf, en 1855 réði hún sig til kaupavinnu í Húnavatnssýslu. Á leið þangað með viðkomu að Efra-Núpi í Miðfirði veiktist Rósa og lést og var grafinn í kirkjugarðinum þar. Rósa var umtöluð í lifanda lífi og er það enn.Tilvalið að glugga í þessa bók.
Rósa Guðmundsdóttir
( f: 23 des.1795 á Ásgerðarstöðum, Hörgárdal d:28 sept 1855 Efra-Núpi, Miðfirði )
Var íslensk skáldkona og ljósmóðir.
Ýmsar vísur hennar urðu fljótt þjóðkunnar og eru enn alþekktar.
Rósa er þó ekki síður þekkt fyrir ástarmál sín og viðburðaríkt líf sitt.
Árið 1824 flutti Rósa að Vatnsenda í vesturhópi og 1835 hélt Rósa til Reykjavíkur að
nema ljósmóðurfræði hjá landlækni. 1836 þá fertug að aldri vann hún ljósmóðureið sinn. Árið 1838 flutti Rósa til Ólafsvíkur og stundaði þar ljósmóðurstörf, en 1855 réði hún sig til kaupavinnu í Húnavatnssýslu. Á leið þangað með viðkomu að Efra-Núpi í Miðfirði veiktist Rósa og lést og var grafinn í kirkjugarðinum þar. Rósa var umtöluð í lifanda lífi og er það enn.Tilvalið að glugga í þessa bók.
Hér er mikil rannsóknarvinna að baki þessarar bókar. Það er Sr. Gísli H. Kolbeins okkar fyrrum sóknarprestur sem skráði þessa ógleymanlegu sögu.
Ljósan sem lýðir hrósa,
ljóðhögust drósa,
sú sem konurnar kjósa,
kölluð Vatnsenda-Skáld-Rósa.
Verð að láta þessar fylgja með.
Vísur Vatnsenda-Rósu
-
- Augað mitt og augað þitt,
- og þá fögru steina.
- Mitt er þitt, og þitt er mitt,
- þú veist hvað ég meina.
-
- Trega ég þig manna mest
- mædd af táraflóði.
- Ó, að við hefðum aldrei sést,
- elsku vinurinn góði.
-
- Langt er síðan sá ég hann,
- sannlega fríður var hann.
- Allt sem prýða mátti einn mann
- mest af lýðum bar hann.
-
- Engan leit ég eins og þann
- álma hreyti bjarta.
- Einn guð veit ég elskaði hann
- af öllum reit míns hjarta.
-
- Þó að kali heitan hver,
- hylji dali jökull ber,
- steinar tali og allt hvað er,
- aldrei skal ég gleyma þér.
-
- Augað snart er tárum tært,
- tryggð í partast mola,
- mitt er hjartað sárum sært,
- svik er hart að þola.
-
- Bestan veit ég blóma þinn,
- blíðu innst í reitum.
- Far vel, Eyjafjörður minn,
- fegri öllum sveitum.
Skrifað af Helgu.
Flettingar í dag: 173
Gestir í dag: 48
Flettingar í gær: 141
Gestir í gær: 11
Samtals flettingar: 138415
Samtals gestir: 19929
Tölur uppfærðar: 24.4.2024 05:29:12