Litla lambið.

Lambið hinsta er heimt af fjalli

haustið kemur með frosti og snjó.

Á því finnst naumast nokkur galli

Næg er fitan um hupp og bóg.

Góð í feld er gæran hvíta

Góð í sokk er ullin mjúk

Það er öldungis úti að skíta

undir hrímköldum fjallahnjúk.

Er það kemur í heimahaga

hnífinn brýni ég lengi og vel.

Byssuhólkinn ég hrifsa af snaga

högl og púður ég í hann tel.

Svo við ljóman sólarbjarta

satt og grandlaust lít ég það.

Geng svo mót því með glöðu hjarta

gegnum höfðuið skýt ég það.

Bregð svo hnífi á barkann unga

bunar dreyri í stampinn minn

upp í sviðunum titrar tungan

títt ég brosi í kampinn minn.

Hræri ég með hönd í blóði

hræri ég í erg og gríð.

Eins og afi minn Ari fróði

ávallt gerði í sláturtíð.

 Gripinn fögnuði flæ ég búkinn

flestar lappir sker ég af.

Hristi úr görnum heitan kúkinn

Hluta lambið sem drottinn gaf.

Pott á hlóðir hreykinn set ég

hlakka yfir felldri bráð.

Ljúf mun stundin er lambið ét ég

Lifi sauðfé í drottins náð.